De inwoners van de warme maanden hebben het podium verlaten, maar een nieuwe reeks personages stapt op weg om hun plaats in te nemen.
Het is weer die tijd van het jaar, de tijd die ik’ Het wisselen van de wacht’ noem. Het is wanneer de winter nadert dat sommige soorten zich terugtrekken voor hun winterslaap terwijl anderen samenkomen en meer zichtbaar worden, of migreren naar onze kusten vanuit koudere klimaten. Amfibieën zoals kikkers, padden en salamanders hebben hopelijk beschutting gezocht onder stenen of hebben zich in de aarde gegraven. Kleine zoogdieren zoals muizen en woelmuizen zullen zich nestelen in hun holen.
De wespen die eerder dit jaar in de bossen zo talrijk waren, zijn plotseling verdwenen. Behalve wolken wintermuggen (een soort kraanvlieg) die in de lucht dansen over brutale heipalen, zijn er weinig vliegen op de vleugel en slechts af en toe hommels te zien op laatbloeiende struiken zoals mahonias. De spookachtige wolken van wintermuggen, van de familie Trichoceridae, zullen ons deze winter in de bossen vermaken met hun betoverende prestaties. In tegenstelling tot sommige kleinere wintermuggen, bijten deze niet dus is een afweermiddel niet nodig.
Een winterse ontvangst
Alles lijkt stil en toch, terwijl de bewoners van de warme maanden het podium hebben verlaten, is er een nieuwe cast van personages op de been om hun plaats in te nemen. Vogels zoals de staartmees (Aegithalos caudatus) verzamelen zich in kletskuddes. Ze vliegen samen, fladderen rond in hun zoektocht naar insecten, en knuffelen’s nachts in groepjes voor warmte. Andere vogels zoals blauwe mezen, grote mezen, koolmezen en vinken verzamelen zich in de winter in koppels voor veiligheid en warmte en kunnen vaak worden gezien, flitsend van boom tot boom of foeragerend in groepen onder de dakranden van gebouwen als ze op zoek zijn naar spinnen en kleine insecten. Sommige insecten zijn verborgen als larven, zoals die van galwespen die overwinteren in eikenappels. In het bos merkte ik dat de eerste Kramsvogels al zijn aangekomen, op zaterdag 25 november; slechts een paar van hen tot nu toe, maar hun licht buitenaardse’ chack, chack’ oproep was luid en duidelijk. Binnenkort zal hun lied de bossen en heggen vullen. In een stadstuin vorige week, had ik het genoegen om het proces van paarvorming tussen twee roodborstjes te zien wat tijdens de koude wintermaanden gebeurt. Het vrouwtje was het grondgebied van de man binnengegaan om haar aanwezigheid aan hem kenbaar te maken en hij, die dacht dat ze een mannetje was, was opgewonden gaan poseren, zijn rode borstkas puffend omhoog en slingerend van kant tot kant met zijn hooggehouden snavel. Als hij zo’ n houding had aangenomen ten opzichte van een man, dan hadden ze misschien wel gestreden, maar het vrouwtje zat gewoon en keek hem aan alsof ze zei:”Ik zal gewoon wachten tot je het doorhebt”. Uiteindelijk, want zijn vertoon had geen impact, vloog het mannelijke roodborstje in schijnbare verwarring weg. Ik was er niet om te zien wat er gebeurde toen hij terugkeerde, maar ik zal die tuin snel weer bezoeken en hoop dan een roodborstjespaar te zien.
